Inuman Files: Majikero

Halos paubos na ‘yung pangalawang case ng red horse na binili ni Pareng Fred (seaman siya at bagong dating) nang umingay ang inuman noong Linggo. Merong deadma lang sa nagkakaingay pero dahil sa amin mismo naka-pwesto, kailangang isa ako sa pinaka maingay.

Alam kong mabibitin kaya nagpabili ako ng isang kahon pa (naks!) Pampasarap ba sa kwentuhan!? Malamang kasi na manlumo kami kapag wala nang maitatagay habang nagpapataasan pa lang ng ihi.


At ang dahilan ng masigabong sigawan…dyan – dya – raran…MAGIC!

Hindi ko alam kung dahil na-betsin kami dahil sa pulutang sigig at adobong isaw ng manok kung kaya mala sabungan ang eksena. Parang lahat kasi gustong sumigaw ng lo-jis sabay kumpas ng mga kamay!

Kung bakit naman kasi namulutan ng may mantika eh sanay naman ang mga bituka namin sa mani, chicharon at Tempura. Edi ayan tuloy, mukang nawala kami sa hulog.

Teka hindi nga pala Tempurang Japanese food ha. Yun bang mumurahing fish cracker lang na malaki ang lalagyan.


Partikular na tinutumbok ng debate kung sino daw ang mas magaling…Si David Blaine daw ba o si David Copperfield? Ayos ano?

Dahil naniniwala akong medyo kahawig ko si David Blaine, sinabi ko na siya ang mas magaling. Isa pa, street magic at walang camera trick ang gimik niya. Kahit sino pwedeng maging subject at kahit saan lugar, nagpapakitang gilas.

Mistulan namang mga kamag-anak ng isa pang David si Attorney at si Pareng Jo (kapatid ni Pareng Fred). Kulang na lang yata eh sumuka na sa harapan namin maipagtanggol lang ang idolo nila.

Sino daw ba ang makakaulit nung nawala ang Statue of Liberty, ang isang helicopter habang nasa isang entablado at magpalitaw ng lumang barko sa Bermuda Triangle!?

Nag-uumapaw sa kwentuhang magic ang harapan na para bang kilala namin ng personal ang dalawa. Baka kung kaya lang naming i-text si David at si David eh ginawa na namin para utusan silang magpakitang gilas!

Tulad ng dati, may magpapatalo ba sa usapang lasing?

Buti na lang at bumanat ng isang malupet si Tupak. Sa kaniya pala natapat ang magic tagay na magpapahupa ng sigawan at mauuwi naman sa tawanan.

Pagkatagay ba naman eh nanggalaiting sinabing “mas magaling si David Pomerans!” Sabay dugtong pa ng “sino ba ang kumanta ng Got To Believe In Magic!?”

Oo nga naman. Laban ka?


naks®

Mainit Ka Din Ba?

Sabi ko nuong ika-100 kong poste(?),sige 100th post na lang…

“Pero ang nakakatuwa dito, habang naghahasa ako, napabilang ako sa parang komunidad ng mga blogista bagamat hindi naman talaga magkakakilala. ‘Yun bang akala mo, magkakapitbahay lang na nagbibigayan ng ulam.

“Yun nga lang, may ibat-ibang obserbasyon tayo sa ating mga kapitbahay bagamat tuloy lang ang pagsasalo-salo sa handaan.”


Sa mga nababasa ko ngayon, napagtanto ko na hindi lang pala ibat ibang obserbasyon ang nangyayari sa komunidad na ito. Meron din palang batuhan ng mga panis na ulam mula sa handaan.

Ang tanong na lang ngayon, sino ang mas mangangamoy panis?


Kahit binabasa lang, ramdam at nanunuot ang init ng apoy na nagpapakulo sa dugo ng ilan.

Ayoko sanang makisawsaw!



Iyun nga lang galit din ako kaya hindi ko maiwasan ang magpahayag ng mga verb na may tatlong exclamation point. Siguro tulad nila umuusok din ako. Kailangan ko iparamdam kung ano man sinasaloob ko.

Isipin mo na lang na kumukulo ang dugo ko at hindi pa umiinom ng


Para na kong titing galit
Na konting salsal na lang…
Mapapaigtad at lalabasan.
Kaya ‘wag mong ipilit
Mga ugat nito’y gumuhit
Dahil kapag nagkataon
Sasambulat sa mukha mo
Ang katas ng galit ko!!!


‘Wag madumi ang isip.

Sundot lang yan sa mga hapunan ng ating butihing Pangulo sampo ng kaniyang mga alipores. Kasi naman, lumalabas na 37 million at hindi lang pala 19 million ang nilustay nila duon?

Sino ang hindi manggagalaiti?

Para silang mga sepulturerong humuhukay ng mga sarili nilang libingan. Magbabayad din sila.

naks®

Parte List

Hindi ko talaga maumpisahan ito sa ibang paraan kundi sa…natawa talaga ako sa Alyansa Sabungero na nagtungo sa Comelec para daw magpa-accredit bilang isang party list group.

Maliban pa sila ibang grupong nakasabay nila at iyung iba pang nagpupulong-pulong ngayon na siguradong susugod din sa Comelec sa mga darating na araw.

Ayan kasi, malamang kasalanan ito ng dalawang Party List Congressmen na umamin na nakasama ng ating butihing Pangulo sa kanilang magarbong (huling) hapunan sa Estados Unidos.


Edi ayan, pati tuloy grupong kinabibilangan ni Mang Tacio at Don Patrick Antonio eh gustong maki-party este…maki-parte sa pera ng gobyerno.

Ayoko namang maliitin ang nasa loob ng mga bungo ng mga sabungero, dahil once upon a time eh nahilig din ako sa tupada (kahit ginugulangan kami ng Kristo namin.) Kaya lang, ano naman kayang panukala ang ihahain ng Alyansa Sabungero Mababang Kapulungan kung saka-sakali?

Alam ko na. Bigyan ng pagkakapantay-pantay ang lahat ng manok na panabong na kumain ng Thunderbird? Kasi daw ang iba eh ordinaryong mais at conditioner lang ang nilalantakan.

Pwede rin siguro nilang isulong na mabigyan ng health insurance ang mga kristo at sintensyador? Panalo ano?

Batay sa Republic Act 79-41 o ang Party List Act, maaaring tumakbo bilang isang sectoral group ang mga grupong kumakatawan sa isang "MARGINALIZED SECTOR"

Abe eh kung ganiyan pala, at dahil pinangunahan na ng Alyansa Sabungero, hindi nakapagtatakang habang bumabarik ngayon ang mga sunog baga, pinag-uusapan din nila ang pangangalap ng pirma at tantyahin kung pwede silang sumabak sa darating na eleksyon!?

Sa dami nga naman ng manginginom, pihadong mas llamado sila sa mga sabungero!

Wag ka ring magtaka na may makikita kang streamer sa kung saan na may nakasulat na “SUGAROL---PINAGKAISANG SAMAHAN NG MGA MAHJONGERO, NAGTO-TONG-ITS AT NAGSASAKLA.”

Susugod din daw sila sa Comelec bukas! Naku po nalintikan na!

Mukang kailangan ko nang tawagan ang mga dabarkads ko lalo na sina Fernando Zobel de Ayala, Lance Gokongwei at Henry Cojuangco. Hindi kami dapat magpahuli.

Patok kayang party list name ang “ANAK MAYAMAN”?


naks®

Bagong Bahay....Haaay Buhay!

Bilang paggalang sa mga namimigay ng kung anu-anong papel sa mga mall, istasyon ng MRT at iba pang pampublikong lugar, kinukuha ko kung ano man ang inaabot nila.

Ke credit card pa yan, cash loan, discount sa motel o kung anu pa mang papelitos… tanggap lang.

Iyun lang kasi ang nakikita kong paraan para di naman sila manliit sa trabaho nila. Iniisip ko kung ako kaya ang nasa lugar nila, ano ang mararamdaman ko kapag dine-deadma nila ako eh papel lang naman ang binibigay?


Kaya ano ba naman yung abutin ang binibigay nila, basahin at pagkatapos eh ibulsa.

Pero sa lahat ng papelitos na mga nakukuha ko, (NA SANA EH NAGIGING PERA PAG NAIPON) yung mga tungkol sa bahay ang nagtatagal sa akin. Yung iba, nakakarating pa sa amin at talagang pinag-aaralan ko yung mga modelo ng mga bahay.

Wala lang. Ang sarap kasi sa pakiramdam tumingin ng ibat ibang klase ng modelo ng mga bahay. Tapos pagaganahin ko yung pagiging malikhain ko (naks!). Iko-combine ko halimbawa yung dalawang modelo.

Pero bago ang lahat, sinisipat ko din yung location map. Malapit ba ang subdivision sa palengke, simbahan, sa eskwelahan o sa main road?

Aba siyempre, magpapagawa ka na rin lang ng bahay eh siguraduhin nang may masasakyan. Baka mamaya, maganda nga ang bahay tapos limang kilometro pala ang lalakarin bago makakita ng gulong.

At higit sa lahat, tantyahin ang budget!

Maron akong naitabing design na hindi naman kagandahan pero pwede na sa panlasa ko. Kung tutuusin nga, kung ikukumpara sa mga bagong design ng mga bahay ngayon eh baka lumang style na tong Queen Sophia na ito.


Ang isa pang nagustuhan ko sa perspective image ng bahay eh walang naka park na kotse kahit may garahe. Kasi naman kung may kotse ang litrato baka isama sa bentahan, patay tayo dyan pag nagkataon!


Bagamat may kotse sa floor plan, madali na yung burahin! Palalagyan ko na lang ng liquid paper sa architect.

Ayos diba? May banyo sa ibaba at sa itaas ng bahay, tatlo ang kwarto, hindi magarbo ang disenyo. Parang pang simpleng pamumuhay lang!

Sa halaga nitong P1,609,920.00 mababa na ito kung ikukumpara sa ibang mas sopitikado.

Iyun nga lang, matagal na panahon at maraming taon pa bago matupad ang pangarap kong magkaroon ng ganiyan. Pero kahit papaano, nandiyan lang ang pangarap!

Nakapanlalambot nga lang ng tuhod kapag nabalitaan mo na ang Pangulo ng bansa kasama ang ilan pang mambabatas eh naghapunan sa Amerika na mistulang ginto ang mga kinain.

Sa kabuuan ng dalawang hapunan, gumastos sila ng $35,000 o humigit kumulang P1.7 million pesos.

Ang hapunan nila, kasing halaga ng bahay na pinapangarap ko…samahan mo pa ng ilang bagong appliances, sofa, dining set at isang kabang bigas!

Haaay buhay!


nakam-putcha®

Patalastas Lang, Bago Maging Kasaysayan

Sa araw na ito, malalaman kung makakamtan ba ang pagkakaroon ng kalayaan sa bansang Myanmar. Gayunman, inaasahan din na ang araw na ito ang simula ng malakihang pag-aaklas upang sila’y lumaya.

naks®

UPDATE ON THE MILITARY JUNTA'S VERDICT POSTED IN MY COMMENT.

Bugaw Daw Ako?

Isang strongly worded email ang natanggap ko kamakailan lang. Sulat na punong-puno ng reklamo at may gustong ipamukha sa akin. Napailing nga ako nung nabasa at nasabi tuloy…punong puno ka ng angst.

Minarapat kong i-post dito ang sulat at siguro kayo na lang ang bahalang humusga.

(dim lights at isang malumanay na music nga diyan….)


Mulong,

Hindi nako magpapaligoy-ligoy pa, itigil mo na ang mistulang pambubugaw na ginagawa mo sa akin!

Huwag mo sanang masamain pero gusto ko lang ilabas ang sama ng loob ko. Pakiramdam ko kasi isa akong pagkain na gusto mong ipatikim o produktong gusto mong ibenta kung kani-kanino.

Habang inilalako mo ko, nakabandera rin kung ano ang kaya kong gawin at kayang gawin pa kung sakaling pumasa ako sa panlasa nila. Talaga bang ganuon, halos ipagmakaawa mo?


Napapagod din ako. At dahil sa pagod na iyun, unti-unti ng nagreresulta ng lungkot.

Ang isa pang ikinasasama ng loob ko, gusto mo pa na foreigner ang kumuha sa akin.

Hindi ko na mabilang kung ilang foreigner na ang dinaanan ko pero wala ka namang napala di ba? Parang pang-iinsulto nga na tinitignan lang nila ako matapos ay wala lang. Mistulang hangin lang ako na dumampi sa kanila.

Ilang beses na ring nagbago ang anyo ko pero wala pa ring nangyari. Ikaw na rin naman mismo ang nagsabi na may ibang factor din silang kino-konsider. Pero hindi mo naman masagot kung ano nga ba yung factor na iyun na hinahanap nila?

May kasabihan nga di ba, kung hindi ukol, hindi bubukol.

Hanggang kalian mo ba ako ilalako?

Gumagalang…


(TINGNAN SA UNANG COMMENT KUNG SINO ANG NAGPADALA NG EMAIL)

naks®

Kagat-Labi

Hindi ito tungkol sa kanta na sinulat ni Joey de Leon at inawit naman nina Julia Clarete at Allan K.

Nakakatawa pero sabihin na nating mababaw ang luha ko. Hindi naman madalas, yun lang mga pagkakataong makabagbag damdamin talaga…kahit sa pelikula lang.

At para mapigilan ang pagpatak ng luha, kagat labi ang paraan.

Una kong napanood ang pelikulang “The Cure” noong college ako at naulit kamakailan lang sa internet. Tungkol ito sa dalawang bata na tumakas at naglakbay upang hanapan ng gamot ang sakit ng isa sa kanila.

Hindi kasi nadaan ang karamdaman sa mga dahon na pinapakuluan at ini-eksperimento nila. Kaya nang mabasa nila na may gamot na nadiskubre at makapagpapagaling daw sa sakit na aids, lakas loob silang naglakbay.

Ngunit nabigo sila. Hanggang sa namaalam na ang isa.

Pilit ko ring pinigilan ang pagpatak ng luha ko sa pelikulang “Pay It Forward.” Pinaka mabigat na eksena para sa akin nung dumungaw ang ina ni Trevor (ginampanan ni Haley Joel Osment) mula sa kanilang bahay matapos mailibing ang kaniyang anak.

Noon niya nakita ang mahabang pila ng mga taong may dalang kandila at bulaklak sa labas ng kanilang bahay habang ibinabalita naman kung hanggang saang lugar na ang narating ng prinsipyong “Pay It Forward” na kapag ginawan ka ng mabuti, huwag mo ibalik at sa halip gumawa ka ng mabuti sa iba upang ganuon din ang gawin nila.

Bigat sa dibdib kaya naka-kagat labi.

Siguro pangatlong beses ko nang panunood ng “Magnifico” nuong sa wakas eh natapos ko. Hindi ko kasi natatagalan yung pagkakataong ihahatid na si Magnifico sa kaniyang huling hantungan habang laman ng kabaong na ginawa niya.

Sa mga huling sandali ni Magnifico, isa isa namang sumusunod sa paghahatid sa kaniya ang mga taong tila hinaplos ng kaniyang kabutihan.

Nitong mga nakaraang araw, hindi ako nanuod ng mga palabas sa sine. Pero ang dalas kong magkagat-labi para mapigilan ang emosyon.

Kapag nanunuod ako ng balita, kapag may nakikita akong mga litrato o mga video clips na nilalapatan ng mga musikang inuugnay sa kaniya, ang hirap na hindi kilabutan.

Siguro dahil masyado akong naging mapanuri? At dahil siguro bumagsak ako sa larangan ng pamamahayag!


Isang larangan na hindi naman magiging malaya kung hindi dahil sa kaniya.


naks®

Talking About Irony

A cup of coffee at 2 in the morning is a big help.






While a cup of chamomile tea is soothing…at 1 in the afternoon!

Palit-Ulo

Narinig ko ito sa isang kabigan
(bagamat hindi word for word ha!)

Lord noong una po ay si Cardinal Sin

Ngayon naman po si dating Pangulong Cory Aquino.

Paano na po ang sambayanang Pilipino?

Kung mamarapatin po ninyo

Hiling sana nami’y palit ulo

Dalawa kapalit ng isa.

Si Tita Cory po sanay ibalik ninyo …

Kapalit si blank at si blank

naks®

dahil sa comment ni LordCM, tinanggal ko ang litrato at ang pangalan. (umurong ang bayag ko!) Fill in the blanks na lang hehehe

Dahil sa hiling ULET ni LordM, bumalik ang larawan
pero cartoons na...
hindi ko na sila makilala. Blank pa rin ang pangalan
kaya ituring mo na lang na isang blind item.