Ang Alamat Ng...

HAPON na nang simulan ni Mang Ador na iporma ang puno ng narra na gagawin niyang bangka. Kumpiyansa siyang malaki ang ibabayad sa kaniya ng namamalaisdaang nagpagawa sa kaniya niyun. Biro mo nga namang sasakay siya bangka na gawa sa narra!?

Matapos tapyasin ang mga sanga at tanggalin ang nagsisilbing balat ng puno, inumpisahan niyang tagain ng tila patulis ang magkabilang dulo. Pinagpapawisan ng titis si Mang Ador habang ginagawa ang bangka sa ilalim ng araw. Hindi alintana ang init. Sigarilyo lang ang pahinga.


Kasabay sa pagpatak ng pawis ni Mang Ador sa punong kahoy ay ang pagkakatam para tuluyang kuminis ang nooy naiporma nang bangka.

Swerte nang konting umihip ang hangin na siyang nagpapagaan naman sa kaniyang pakiramdam. Halos hindi na nga niya napansin ang gutom. Todo konsentrasyon kasi siya sa paggawa ng bangka.

Para ano pa nga ba’t kilala si Mang Ador na pinaka mahusay manggagawa ng bangka sa lugar? Kaya naman gayun na lang ang tiwala sa kaniya ng mayamang namamalaisdaan.

Posibleng dahil na rin sa di alintanang pagod at pangangalam ng sikmura, hindi napansin ni Mang Ador na nawala na pala sa porma ang ginagawa niyang bangka. Kahit anong sipat, hindi niya maisip kung paano pa hahabulin ang pagkakatam para ito magmukhang pangpalaisdaan.

Naghalo ang nerbyos at pagmamadali, mas lalong nasira ang diskarte ni Mang Ador. Bagamat kaniya ang puno ng narra na pinutol, nag-iisa lang iyun at alam niyang masasayang ang pagkakataong kumita ng malaki. Huwag ngayon, sabi niya sa sarili.

Pero wala nang pag-asa. Hindi na talaga pwede.

“Eh ano ba?” pangangatwiran niya. Sa isip isip ni Mang Ador, wala naman siyang perang pinuhunan at alam niyang pakikinabangan pa niya ang punong kahoy na dapat sana’y magiging bangka.

“Sagwan, tama gagawin kitang sagwan!” Nakangiti pa si Mang Ador nang sinimulan naman niyang hubugin ang gagawing sagwan. Ayaw na niyang muling magkamali. Kabilaan ang kaniyang pagsipat at pagsukat sa pinaka hawakan at sa nagsisilbing plato ng sagwan.

Dahil lalapatan na lang ng konting liha, pansamantalang naupo si Mang Ador sa malaking tipak ng bato habang itinayo naman niya ang sagwan sa tabi niya.

Nangingiting nanigarilyo si Mang Ador. Hindi niya lubos maisip na sumablay siya sa paggawa ng bangka. Tagal pa naman daw niyang inireserba ang puno niya ng narra para sa mayamang namamalaisdaan.

Sa bawat buga ng usok, nawawala naman ang kaniyang panghihinayang. Konswelo na lang niya sa sarili, may kinahantungan pa rin naman.

Muling nagsindi nang sigarilyo si Mang Ador. Mayaman siya sa oras nang mga sandaling iyun, walang hinahabol.

Pero nauwi sa pagpikit ng mga mata ang kaniyang pame-metiks sa trabaho habang subo pa ang may bagang sigarilyo. Matindi ang pagkaka-kapit niyun dahil hindi nahulog ang sigarilyo bagamat napatungo na si Mang Ador.

Pero nang mauupos na, naramdaman niya ang init ng baga hanggang tila pinaso ang kaniyang nguso. Tuluyang nahulog ang sigarilyo na bumagsak sa kaniyang hita. Dahil sa pagkakagulat, muntikang mahulog si Mang Ador sa pagkakaupo hanggang sa mapatukod sa katabing sagwan.

Bumuhos ang bigat ni Mang Ador sa ginawang sagwan. Tila malutong na chicharon, dinig na dinig niya ng lumagutok ang katatapos lang na proyekto. Bali ang sagwan ni Mang Ador!

MAY KARUGTONG…


®