Katangahan Blues (Counter Fllow)

A few year ago, or let’s just say not so long ago, (pilipitin nyo man ang toot toot ko, hindi ko sasabihin kung anung taon ‘yun!) one of the yippies pa ang tawag ko noon sa sarili ko, nakilala ko ang salitang “counter flow.”

Ganito ‘yun….

Pinalad na lumanding ako nuon bilang isang manunulat sa isang national government agency na binuo para isang napakahalagang okasyon sa bansa.

Matapos ang isang event sa may bandand Ermita sa Maynila, napag-utusan ako at ang aking team na bumili ng meryenda para sa mga miyembro ng media (at para na rin sa mga PG kong co-staff kasama na ako.)

Jollibee Meal, burger, fries and coke, 50 orders. Madalian ang order. Kailangan kasi naming makarating ng Kawit, Cavite nang hindi pa natatapos ang isa pang event. Kapag nagkataon kasi, baka isalaksak ni Boss sa bituka namin yung mga bitbit namin.

Eto na, soooobrang traffic sa may Coastal.

‘Yun bang tipong mumurahin mo yung kapwa mo motorista na para bang kayo lang ang may karapatang dumaan sa kalsadang iyun. Kung baga sa opis, bisi-bisihan at dahil may hinahabol kami, galit-galitan kahit alam naman naming wala naman kaming magagawa.

Para malaman kung ano na ang lagay namin, tumawag na ang Boss. Kami naman si aligaga kahit hindi pa naman talaga namin alam kung bakit nga ba siya tumawag.

Nuon namin nalaman na kadaraan lang pala nila at malamang daw sila ang dahilan ng mabigat na daloy ng mga sasakyan. At para daw isang instruction na lang pina loud speaker yung cellphone…AKO ANG KAUSAP.

San na daw kami? San daw in particular? Sa tapat ng ano?

Nang makuha ang mga detalyeng kailangan, ang sumunod na utos niya…mag hazard daw (kahit hapon!) at mag counterflow kami. Ako naman si “OK po Sir.”

AKO: O, mag counter flow daw tayo, pero teka paano tayo lulusot dito? Anong street ba yung counter flow? San ba papunta yun? Di kaya traffic din dun?

BOSS: Oh my God! W#$5^*&@!!!!!

Hindi ko pala napatay ang cellphone. Nice meeting you counterflow! (Thanks to my ex-Boss)


naks®

Tulak Daw!

tinotoyo lang, pasensya na!

James Cameron For Best Actor

Sa mga taong nasa likod ng pinilakang tabing, lalo na yung mga friends ko sa Hollywood, ipagpaumanhin ninyo na minsan eh tumatangkilik ako ng mga pirated DVDs.

Nitong Miyerkules lang, bumili ako ng tatlo. Ang style ko kasi, hinihintay ko yung mga DVD copy para mas malinaw. Isang pelikula per disk na ibinebenta naman ng 3 for P100.

Tingin ko mas ok na yun kesa bumili ako ng 12 in 1 na singkwenta pesos nga lang pero maririnig mo naman ang tawanan at palakpakan ng mga tao habang nasa loob ng sinehan.

Baka nga kung flop pa ang pelikula at konti lang ang nanood eh makarinig ka pa ng halinghingan ng mga naglalambutsingan sa sinehan eh.


Eto na, isa sa binili ko yung paranormal activity. Wala lang kahit napanood ko na sa sinehan at kahit alam ko namang hindi naman talaga nakakatakot eh gusto ko lang takutin yung mga tao sa bahay namin.

Pangalawa yung SAW 7 na hindi ko alam kung bago nga ba ‘yun o luma. Basta sabi nung nagtitinda maganda daw ‘yun kasi hayup ang patayan. Nilalagare daw talaga yung katawan.

Ayus ang maganda sa kaniya ano?

Pangatlo yung AVATAR.

Eto na ang kwento. Sabi nung nagtitinda dalawa daw ang avatar nilang binebenta. Pero sabi ko yung palabas ngayon sa sinehan na siyang inabot naman niya sa akin.

Binusisi ko kasi baka iyun kasi yung palabas sa TV5 at tinignan ko rin yung pangalawang sinasabi niya.

Out of nowhere (weeeeh may ganun?) medyo napalakas yung basa ko dun sa “A FILM BY JAMES CAMERON” na nakasulat dun sa ibinigay sa akin. Kasunod nun, inaninaw ko naman yung isa pang binebenta.

Sumabat yung tindera…“o iyan nga yun kasi si James Cameron ang bida o tignan mo!?” sabay kuha niya sa ikalawang CD. “Ito from the director of Titatic, ibig sabihin yun ang director pero hindi si Camarons ang bida.” Oo Camarons na ang pagkakasabi niya sa pangalawang beses.

Dahil pigil na pigil na yung tawa, kinuha ko na lang yung sinasabi niyang bida si James Cameron tapos sinabi ko bago umalis…“ang galing nga ni James Cameron dito at malamang manalo pa siya ng Best Actor sa Oscars.”

Palagay mo? Bida rin kaya si Oscar?

naks®

Pagsabog ng Sama ng Loob

Ayoko sanang simulan sa ganitong paraan ang taong 2010 pero ito ang direksyong tinahak ng ang aking pagninilay nilay.

Siguro kailangan lang talagang ilabas kung ano man yung mabigat na dinadala ko. Sa halip na daanin sa inom, pinili kong magkulong. Gusto ko sana ng radio para walang makarinig sa akin pero wala ng oras.


Walang nagpapalahaw ng iyak pero may kaunting luha sa mata ko. Walang hagulgol pero nagsusumigaw ang tunog ng ang aking sama ng loob. Parang sumasabog pero hindi sinlakas ng labintador.


Alam kong may iba nang nakakarinig at nasa labas lang sila, parang naghihintay sa paglabas ko. Hindi pa sana ako lalabas pero tapos na oras na inilaan ko para sa sandaling iyun. Kung anu man ang narinig nila, kanila na lang ‘yun.

Ang mahalaga sa akin, nagawa ko ang misyon kong mapagaan ang nararamdaman ko.

Dinaanan ko sila ng walang alintana. Ni hindi gumihit sa akin ang mga tingin nilang tumatagos sa aking mata…at muli akong lumabas sa isa pang pinto.

Ang hirap talagang tumae kapag nasa opisina, balik balik ang mga tao sa CR, buti na lang may cubicle. Ano magagawa ko kung masama ang tiyan ko at mas malakas talaga ang tunog kapag bumubulwak na di ba?

Parang pumuputok! Sinturon ni Judas, sunod sunod!


naks®