Wednesday, February 24, 2010

Gusto Mo Bang Yumaman?

Hindi pa naman ako sumusuko pero hindi na ang pagtaya sa Lotto ang nakikita kong number 1 na paraan para yumaman. Sa isang banda, tumataya pa rin naman kasi ako sa lotto kapag naisipan ko.

Iyun nga lang, maliban sa lotto, naghanap ako ng iba pang paraan…sabihin na nating hindi na kailangang tumaya. Matalas na pagtingin sa paligid lang ang puhunan.

Pakiramdam ko kasi, kukubain na ‘ko sa pagta-trabaho eh hindi pa ko yayaman o makapagpapatayo man lang ng sariling bahay.

Eto ang unang paraan…alam mo ba yung butanding? Whale shark ang English ditto. Madalas daw itong makikita sa Sorsogon. Mabait nga daw ang butanding at pwede ngang hipuin kapag nakasabay mo sa ilalim ng dagat.


Iyun nga lang, hindi daw lahat ng tao mabait sa kanila.

Kaya ang Bureau of Fisheries and Aquatic Resources magbibigay daw ng P100 thousand sa sino mang magbibigay ng impormasyon tungkol sa kumakatay ng butanding.

Aba P100 din yun! Isipin mo kung maka 10 kang tip sa BFAR edi may isang milyon ka na.

Kung madalas ka namang mapunta sa matataong lugar, talasan ang mata at subukang hanapin ang lalaking nasa larawan.

Bakit nga ba hindi eh limang milyon piso ang patong sa ulo niya. Hindi ko alam kung anong kaso ang kinasasangkutan niya pero pihadong hindi pipitsugin. Ikaw ba naman ang patungan ng limang milyon di ba?

Halos araw-araw kong nakikita sa bahagi ng NLEX ang wanted poster na iyan ni Bong Panlilio. Pagbaba ko naman sa Malolos, siyempre todo lingap ako malay mo makasalubong ko siya.

Eto ang pinaka-malaking pera kung saka-sakali. Hantingin natin ang mga Abu Sayyaf na sangkot sa Sipadan Hostages.

Kahit ba iilan na lang sila dahil napatay na raw ang iba, worth it pa ring hagilapin sila. Aba eh US dollars yata ang nakataya kapag Abu Sayyaf at Sipadan Hostages ang pinag-uusapan.

Tumataginting na $5 million ang reward sa mga lider nila. Abe eh kung magkataon na may makita ko kahit isa lang sa kanila, pwede na siguro akong magpahinga sa kakaisip kung paano yumaman.

Ah alam ko na, pagod lang siguro kaya kung anu-ano na ang pumapasok sa isip ko at pati paghahanap ng mga kriminal eh napag tripan ko.

Kakapagod din kasi yung sobra sa kayod pero di makatikim ng ginhawa.


naks®

Friday, February 19, 2010

Paniniwala

Minsan lang nakakausap ng matino ang barkada kong si Agis. Pero magkaganun man, may prinsipyo naman siyang pinaniniwalaan. Sabi niya...

"Di bale ng tamad...
hindi naman pagod!"


Oo nga naman.

naks®


Saturday, February 13, 2010

Its MJ's Birthday

On February 17, Michael Jordan, who is considered as the best basketball player of all time, will be celebrating his birthday.



And so am I.

Not the best blogger, but a breather in this blogosphere.

berdey ko din...inuman na!

naks®

Friday, February 12, 2010

Huwag Kang Tumawa!

Oo wag kang tumawa kasi nauna na ang pagtawa ko.

Kasi naman eh, may nadaanan ako sa pag-iikot sa blogosperyo ng ganitong litrato, bakit ka nga ba hindi matatawa?



Justify Full
O sige wag mo nang pigilin, humalakhak ka na! Tawa lang ng tawa!

Sunday, February 7, 2010

Rated PG...Ulit

Di ko alam kung paano ba ito tatawagin. Una kasi itong nangyari pero ngayon ko lang ikukuwento kaya Part 1 na naging Part 2.

Pwede rin namang Part 2 na dapat sana eh Part 1 kasi nga unang nangyari.

Gulo parang bul*^%&!!!

Basta ganun iyun. Nangyari nung November 2004 nung ni-release ang passport ko. Dahil madali lang naman pag releasing, hindi ako nagtiis ng gutom sa pila at sa halip eh nakakain pa ng mas maaga.

Nung mga oras na yun, ayokong aminin na wala akong pera. Ang paniniwala ko, may lahi lang talaga akong rabbit kaya kalahating order lang ginisang baguio beans lang ang ulam ko.

(Pero ngayon inaamin ko nang wala akong pera nuon…hanggang ngayon!)

Sa isang karinderyang turo-turo ako kumain sa may labas ng DFA. May nakasabay akong isang babae na galing din ng DFA.

Nakita ko ang ulam niya, tinolang manok. Tulad pagkakataon ng kare-kare, may natirang isang pakpak at dalawang pirasong sayote sa mangkok niya.

Alam kong tapos na siyang kumain dahil ubos na ang kanin niya. Di rin naman siya umorder pa ng karagdagan.

Tinitigan ko ang natirang tinola sabay baling sa mata niya ang nangungusap kong mata.

Hindi pumasok sa isip ko na tanungin ang pangalan niya. Walang kaabog-abog, sinabi ko sa kaniya…

“Miss tapos ka na? Akin na lang tong natira mo ha!” Sabay ngiti.

PG talaga!

naks®

Wednesday, February 3, 2010

Rated PG

Sa kainan ng mga taxi driver sa isang sulok ng Timog Avenue ako naghahapunan kapag weekend. Sarado kasi ang canteen sa trabaho. Isa pa, subok ko na ang nilagang baka nila.


Imagine this, mainit na sabaw at maliban sa laman na hindi maganit o matigas, may kaunting taba na lumulutang-lutang. Ang sarap isawsaw sa toyo with kalamansi and sili kapartner ng umuusok na kanin!

Pero nung Sabado, nagdalawang isip ako sa nilaga…nakita ko kasi yung kare-kareng pisngi at tuwalya ng baka.

Naka-kondisyon na sana akong yung kare-kare ang iuulam ko. Iyun nga lang, nakita ko si Driver-A sa lamesa na hirap na hirap sa paghiwa sa tuwalya gamit ang kutsara. Walang knife sa karinderia!

Edi ayun balik ako sa nilaga.

Wala na akong maupuan. Si Driver-A lang ang nag-iisa sa lamesa nya. Bagamat may mga di pa naliligpit na pinggan, dun na lang din ako pumwesto. Siguro kaaalis lang ni Driver-B kaya ganun.

Nakita ko yung natirang ulam ni Driver-B, kare-kare at pisngi ng baka na siyang pinakapaborito sa putahing iyun kasi malagkit lagkit at mas malinamnam.

Binagalan ko ang subo. Nakita ko kasi si Driver-A, malapit nang matapos sa pagkain niya.

Eto na, mag isa na lang ako sa lamesa. Tumatakbo na sa isip ko nung oras na ‘yun kung paano ko makakahiwa sa inabutan kong kare-kare sa lamesa nang hindi ako makikita ng tindera kasi alam nga niya na nilaga lang ang inorder ko.

May bumili. Tumapat kay Aling Tindera. Success ang unang attempt. Yummy tangina!

Habang tinitignan ko, mas lalong nang-aakit, ubusin ko na daw siya maging ang bagoong na saktong sakto ang timpla. Di maalat pero may kaunting tamis.

Timing lang ulit ‘yan at nangyari naman!

Iyun nga lang, nung hinihiwa ko na ulit yung parte ng pisngi, pumunta sa lamesa ko ‘yung isang serbidora at niligpit yung ibang pinggan. Lintek hindi ko malaman kung lulubog ako.

Kaso nanduon na eh, katigasan na ‘yun. Pinanindigan ko na lang na nilagang baka at kare-kare ang ulam ko. Ang pumasok na lang sa isip ko, huwag sana akong sakitan ng batok sa cholesterol na pumasok katawan ko.

Habang naglalakad papalayo, nuon ko na hindi napigilang tumawa at mahiya sa sarili…Yaaak PG…patay gutom nyahaha.


naks®