Nananabik...Nagbabalik

Mabigat ang kaniyang loob. Bagamat may dahilan para hindi siya umalis, may dahilan para siya lumisan. Masakit pero iyun ang sa tingin niya’y nararapat.

Ngayon at hindi na pwedeng ipagpabukas, baka wala ng ibang panahon..

Kalkulado ang kanilang bawat galaw, magkikita sila ng gabing iyun sa may Rajah Sulayman sa may Roxas Boulevard. Hindi yun ang unang beses nilang pagkikita pero tila ang mga sandaling iyun ang simula at katapusan ng lahat.

Bago sila magtagpo, ilang minuto pang naghintay si Arjay bago dumating si Carmela sa lugar. Ilang stick din ng sigarilyo ang nahitit niya marahil pampaalis kaba. Hindi siya mapakali.

Sa bawat usok na inilalabas ni Arjay, naaalala niya ang lumipas. Pero mas nagpapabigat sa loob niya ang mga nasayang na panahon. Nagagalit siya sa sarili. Pakiwari kasi niya ay kasalanan niya ang lahat. Siya ang lumayo dahil ‘yun ang tawag ng kaniyang propesyon.

Pero bakit nga ba hindi siya nakatayo nuong kailangang magdesisyun sa buhay niya? Pakiwari niya’y maaari naman siyang hindi umalis kung ginusto niya. Pero nakatango lang siya sa bawat utos sa kaniya na para bang wala siyang karapatang madesisyun.

Duwag ako, naduwag ako, sisi ni Arjay sa sarili.

Hindi na bumaba ng taxi si Carmela. Sa halip binitbit na ni Arjay ang kaniyang bag. Lumingap ng kaunti at agad na sumakay sa likuran ng taxi kung saan nanduon din si Carmela.

Agad niyakap ni Arjay si Carmela na parang batang nagsusumamo. Mahigpit ang kanilang mga yakap sa isat isa. Mahigpit na mahigpit.


Sa bawat halik na hinahabol ng kanilang mga labi, kasabay ang mga luha ni Carmela. Luhang matagal na itinago pero bumagsak mula sa kaniyang mga mata dahil sa kaligayahan.

Nangungusap ang mga halik ni Arjay at ang pagpunas ng kaniyang kamay sa mukha ni Carmela. Gusto niya pawiin ang ano mang dalamhati niyang dala.

Habang lumalayo ang kanilang sinasakyan, namumutawi sa kanilang mga labi ang mga halik na umaangkin sa katauhan ng isat-isa!

Tinangka pang magsalita ni Carmela pero hindi lumabas ang nais niyang sabihin. Pinigil ito ng kamay ni Arjay na wari’y sinasabing wala na siyang dapat sabihin. Kasunod nuo’y ang muling pagniniig ng kanilang mga labi, mas mapangusap, mas mapangahas at mas nananabik.


®



Inudyukan nyo kasi ako eh, o ayan na!

Talking about Mc Donald’s commercial again. Hiwalay na sila.